Mariner 3

Mariner 3 (saam met Mariner 4 bekend as Mariner–Mars 1964) was een van twee identiese ruimtetuie wat die diepruimte moes verken en is gebou deur die Jet Propulsion Laboratory (JPL) vir NASA se Mariner-Mars 1964 1964 projek. Die doel van die projek was om twee nabyvlugte verby Mars te onderneem om wetenskaplike waarnemings te doen en inligting oor tussen planetêre ruimte en die ruimte rondom Mars terug te stuur na die aarde. Die inligting sou bestaan het uit televisie beelde van Mars se oppervlakte en radio-okkultasie data van die ruimtetuig soos dit geaffekteer word deur Mars se atmosfeer terug na die aarde.^[1][2] Dit was die derde van tien ruimtetuie van die Mariner-program.

Mariner 2 was net 'n veranderde Ranger maan verkenningstuig terwyl Mariner 3 'n nuwe, groter romp met vier sonkragpanele, 'n televisie kamera en bykomende instrumentasie aan boord gehad het. Omrede die tuig nou swaarder was, is die nuwe Agena D fase vuurpyl in stede van die Agena B gebruik. Mariner 3 het ook 'n nuwe en groter glasvesel vrag mantel gehad. Daar was twee lanseer areas vir die Atlas-Agenavuurpyle by Kaap Canaveral, LC-13 het eerste beskikbaar geword nadat die Amerikaanse Lugmag se Vela-satelliet in Julie 1964 gelanseer is. Atlas lanseertuig 289D was op die lanseer area opgerig op 17 Augustus met die bystand Mariner verkenningstuig en vuurpyl (Atlas 288D) opgerig op LC-12 op 28 September.

Mariner 3 is gelanseer om 2.22 NM Oos-Amerikaanse Tyd op 5 November 1964 van Kaap Canaveral Lugmagbasis se LC-13 kompleks. Na 'n suksesvolle eerste fase, het die Agena suksesvol ontbrand om die tuig in 'n baan te plaas na Mars. Een uur na lansering is die eerste telemetrie seine vanaf Mariner 3 ontvang. Die seine het aangedui dat al die wetenskaplike instrumente aan boord korrek gewerk het maar dat die sonkragpanele nie gewerk het nie. Die beheerders in die grondbasis het, onseker van die werklike probleem, 'n beheersein na die tuig gestuur dat die giroskope afskakel om elektrisiteit te spaar terwyl hulle probeer vasstel wat werklik verkeerd is. Uit die telemetrie data het dit gebleik dat of die Agena of die vrag mantel nie ontkoppel het nie, maar 'n onder normale snelheid het aangedui dat die mantel nie ontkoppel het nie. 'n Beheersein was gestuur na Mariner 3 om die mantel te ontkoppel maar niks het gebeur nie. Die beheerders het daaraan gedink om Mariner 3 se vuurpyle af te vuur om die mantel weg te blaas maar hulle het uit tyd het gehardloop want agt ure na lansering het die batterye pap geraak en die sending het amptelik tot 'n einde gekom. Selfs al kon die mantel verwyder word, sou die sending misluk het omrede die lae snelheid tot gevolg sou gehad het dat Mariner 3 Mars met miljoene kilometers sou mis het.^[3][4]

Drie weke later, op 28 November 1964 is Mariner 4 suksesvol gelanseer vir sy 7½-maande tog na Mars.

1. ↑ "Mariner Mars 1964 Mechanical Configuration" (PDF). NASA Technical Reports Server. Besoek op 29 Desember 2011.
2. ↑ "Spaceflight Operations Plan Mariner Mars '64" (PDF). NASA Technical Reports Server. Besoek op 29 Desember 2011.
3. ↑ "Launch Complex 13". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Oktober 2018. Besoek op 30 Augustus 2020.
4. ↑ Pyle, Rod (2012). Destination Mars. Prometheus Books. p. 51. ISBN 978-1-61614-589-7. Mariner 3, dead and still ensnared in its faulty launch shroud, in a large orbit around the sun.